مروری بر مطالعات آمادگی جسمانی انجام گرفته در نیروهای نظامی کشور

مقدمه: آمادگی جسمانی برای نیروهای نظامی و انتظامی یک اولویت و تضمین کننده ی دستیابی به همه ی اهداف مأموریت است. بررسی منتقدانه ی مطالعات ملی در این زمینه می تواند نقاط قوت و ضعف نیروها را آشکار ساخته و مدرکی برای برجسته نمودن نیاز تغییر رویکرد در حیطه پایش آمادگی جسمانی نیروهای نظامی و انتظامی باشد. روش بررسی: کلیه منابع در دسترس با استفاده از کلمات کلیدی مناسب در این مقاله مروری آورده شده است. اکثریت منابع به زبان فارسی بودند و تنها معدودی از آنها به زبان انگلیسی منتشر شده بودند. یافته ها: از زمان انجام اولین مطالعه پژوهشی روی برخی شاخص های آمادگی جسمانی در بسیجیان 25 سال می گذرد. آن گزارش دلالت بر عدم آمادگی نیروهای نظامی مورد بررسی داشت. مطالعاتی که در این مقاله مروری مورد بررسی قرار گرفته اند، نشان می دهند هنوز نیز به اصول پژوهش توجه کافی نمی شود و این موضوع باعث شده که نتیجه گیری از اطلاعات به دست آمده را ناممکن نماید. در اکثر گزارشات در دسترس، ارائه ی میانگین و دسته بندی اطلاعات از وضع موجود (از آزمون هایی که سالیانه به منظور ارتقا از نیروها تهیه می شوند) به عنوان نُرم آمادگی جسمانی در سطح ملی معرفی شده است. بحث و نتیجه گیری: نیاز به طراحی و انجام مطالعات چند مرکزه برای تعیین واقعی شاخص های آمادگی جسمانی بومی، بیش از پیش، حس می شود. این مرور اشاره به ضرورت تأسیس دفاتر پژوهشی در مراکز نظامی و تقویت بنیه پژوهشی این دفاتر با متخصصین آگاه و توانمند دارد. همچنین به منظور برطرف نمودن کاستی های فعلی، تأسیس یک موسسه تحقیقاتی در بالای هرم تشکیلات نیروهای مسلح، برای پایش آمادگی جسمانی، بازنگری نوبه ای آزمون ها و تجدیدنظر در دستورالعمل ها و وضع جدید آنها، منطبق با نیازهای رسته ای و مأموریت ها، پیشنهاد می شود.